Feuilleton aflevering 19 : Epiloog

Hij zat aan een tafel bij Coffee Corazon te schrijven, toen ze binnenkwam. Verbaasd keek ze naar al die mensen die bij hem aan tafel zaten. Hij had niets gezegd over andere mensen. Ze zouden toch alleen wat gaan drinken. Hij keek op en wenkte haar dichterbij. "Hoi, laat ik je even aan de andere voorstellen. Dit is Lida de Boer en naast haar zit Piet Harlaar. De man hier links van mij is Johan." Verbaasd keek ze de mensen aan tafel aan. Hoe kon het dat al die personen hier zaten? "Maar," Stamelde ze, "je had die mensen toch voor je verhaal verzonnen?"
"Dat klopt, maar jij moet toch weten dat personages uit een verhaal in je hoofd wonen en daardoor tot leven komen. Je ziet dat niet iedereen hier ook is. Lenie van Wamelen is tenslotte van de toren gesprongen en begraven. Die is dood en daar kan ik dus weinig meer mee. Is ook niet zo fris om haar hier weer aan tafel te hebben zitten. En Klaas de Jong? Ja, die zit nu vast in zijn cel. Dat is jammer voor hem. Hij is ook nog steeds erg boos dat ik hem al die aanrandingen in de schoenen heb geschoven. Een glansrijke politieloopbaan in een hoofdstuk naar de knoppen" Hij lachte luid.
"Maar ik zie dat Lisa en Tim hier ook zijn?" Ze keek snel achterom en zag aan Lisa naar haar zwaaien, Tim zat vlak naast haar en keek verliefd naar Lisa. Zou het dan toch waar zijn, dat je eigen karakters in jou aanwezig tot leven konden komen?
"Kijk"' zei hij,"Daar in de hoek helemaal achteraan in die donkere hoek zitten twee mensen die hebben het verhaal niet gehaald. Die linkse dame is jou tante Wietske, die wilde we allebei een rol in het verhaal geven, maar die wilde geen slachtoffer spelen. Daardoor valt ze nu buiten ons gezichtsveld. Die vrouw ernaast is Annemarie uit Delft, zij probeerde mij met een etentje om te kopen. Dat was bijna gelukt, alleen bij het toetje van Ben en Jerry ijs ging het mis. Ze was de slagroom vergeten. Tsja, dat was stom. Dus ook voor haar geen rol."
Ondertussen had Lisa de drankjes gebracht, zij moest tenslotte haar rol als serveerster bij Corazon vervullen. Ze brachten een toast uit op het geweldige succes van HUN boek en de prachtige recensies door het grote lezerspubliek gegeven.
Hij stond op en omarmde haar. "Ik moet er weer vandoor, ik zal dat zooitje ongeregeld meenemen. Dan kun jij nog even rustig blijven schrijven aan je nieuwe verhaal.  Nogmaals bedankt voor je inzet en je mooie personages. Wie weet schrijven we nog eens wat samen."
Hij liep naar de uitgang, keek achterom en zag haar alweer druk met pen en papier. Zag hij het goed? Het leken wel piramides daar op de achtergrond. Hij schudde zijn hoofd en knipperde met zijn ogen.  Ze was zag hem niet eens meer staan. Het was een mooi beeld zoals ze daar zat. Rode broek, witte blouse en over haar stoel een zwart leren jasje met een gebloemde sjaal. Haar donkere haren hingen voor haar mooie ogen. Vrolijk liep hij naar buiten. Die kwam er wel als schrijfster.