Door co-auteur: ©Sabrina Diana
Het was twee weken geleden sinds ze op het Lieve Vrouwen
plein stond. Twee weken sinds Lenie voor haar voeten neer viel. Haar identiteit
nog steeds onbekend. Twee weken vol nachtmerries, die alleen maar erger leken
te worden.
Het was een week sinds haar ontdekking bij haar buurman. Wat moest Johan met het schrift en de papieren van Lenie? Sinds haar laatste bezoek aan hem heeft ze hem geprobeerd te ontwijken. Dit lukte aardig goed en tot haar verbazing had hij ook geen contact met haar opgenomen. Was dit een goed teken? Of betekende dit dat hij wist dat zij in zijn papieren had gesnuffeld?
Lisa schudde haar hoofd. Vandaag was niet de dag om aan Johan of Lenie te denken. Ze keek op naar de kast waar haar donkerblauwe jurk hing. Het was een andere jurk dan de zwarte jurk die ze twee weken geleden op die dag had gekocht. Ondanks dat het de perfecte jurk was voelde het niet goed om die jurk naar het schoolfeest te dragen.
Ze hoorde haar telefoon overgaan en keek neer op de smartphone die naast haar op bed lag. Het was een berichtje van Johan. Ze kreeg het benauwd en haalde opgelucht adem toen ze het berichtje las. Hij had meteen een grote elegante ketting nodig voor bij de galajurk. Lisa keek op de klok, ze had geen tijd om vandaag naar de stad te gaan. Ze moest zich straks gaan klaar maken voor het schoolfeest. Ze keek haar kamer rond en liet haar oog vallen op haar juwelenkistjes. Daar moest wel iets tussen zitten. Ze draaide de kistjes één voor één om en liet de inhoud op haar bed vallen. Ze vond gelukkig snel wat ze zocht. Een grote ketting met fijne kleine glittersteentje, hij zou perfect bij de galajurk staan. Ze droeg hem zelf toch nooit. Lisa pakte een plastic tasje en liep daarna naar het huis van haar buurman.
Ze liep zijn achtertuin in en zag dat de deur naar binnen open stond. Lisa keek de woonkamer in, maar zag Johan nergens. Ze klopte aan, maar kreeg geen gehoor. “Johan?” riep ze, maar ook daar kreeg ze geen reactie op. Ze stapte zijn huis in en besloot om op onderzoek te gaan. Het eerste wat haar op viel was dat de papieren niet meer op de eettafel lagen. Lisa stapte de gang in en liep stilletjes de trap op. Voordat ze het wist stond ze voor de deur. Johan was nergens te bekennen. Misschien was hij bij de poppen? Ze haalde diep adem voordat ze de deur opende. Ze zag meteen dat hij niet in de kamer was, maar stapte alsnog naar binnen. Er was een nieuwe pop die haar aandacht trok. Ze droeg een korte zwarte pruik samen met de rode broek, de gebloemde sjaal en een witte blouse. Lisa zag dat er een kaartje op de sjaal geprikt was. Ze liep dichter naar de pop toe. De pop kwam haar bekend voor. Deed haar aan iemand denken, maar ze kon het niet precies plaatsen. Haar ogen werden groot toen ze zag wat er op het kaartje stond.
Lenie
Schrijfster
De rest kon ze niet lezen. “Lisa?” hoorde ze Johan zeggen. Haar ogen werden nog groter en ze keek op. In de deuropening stond Johan met een frons op zijn gezicht. “De achterdeur stond open. Ik heb een ketting meegenomen” zei ze snel terwijl ze de hengsels van het tasje fijn kneep. Johan zei niks. Hij pakte haar bij haar pols vast en trok haar de kamer uit. Lisa probeerde zich los te trekken, maar Johan was te sterk. “Laat me los” zei ze. Ze wist zeker dat haar angst in haar stem te horen was. “De volgende keer bel je gewoon aan bij de voordeur” mompelde Johan terwijl hij haar de trap af trok. Lisa knikte hevig, hopend dat hij haar dan los zou laten, maar dat gebeurde niet. Ze trok nogmaals aan haar arm, tot haar verbazing liet Johan los. Lisa liet het plastic tasje op de grond vallen en rende snel naar de woonkamer, waarna ze door de open achterdeur het huis uit rende. Ze rende zo hard als ze kon terug naar huis. Ze sprintte de trap op, sloot haar slaapkamer met een klap dicht en liet zich langs de deur naar beneden glijden.
Wat moest Johan met een pop die sprekend op Lenie leek? Waarom had hij Lenie’s papieren? Had hij wat met haar dood te maken?
Lisa probeerde rustig adem te halen. Ze keek op naar haar jurk. Ze moest kalmeren. Vanavond was haar avond. Die liet ze zich niet door Johan of Lenie afnemen. Ze stond op en begon zich klaar te maken. Eerst stak ze haar lange haren op, daarna bracht ze wat make-up aan en als laatste trok ze de donkerblauwe jurk met zwarte stiletto’s aan.
Ze bekeek zichzelf in de spiegel. Ze zag er geweldig uit en was klaar voor vanavond.
Het was een week sinds haar ontdekking bij haar buurman. Wat moest Johan met het schrift en de papieren van Lenie? Sinds haar laatste bezoek aan hem heeft ze hem geprobeerd te ontwijken. Dit lukte aardig goed en tot haar verbazing had hij ook geen contact met haar opgenomen. Was dit een goed teken? Of betekende dit dat hij wist dat zij in zijn papieren had gesnuffeld?
Lisa schudde haar hoofd. Vandaag was niet de dag om aan Johan of Lenie te denken. Ze keek op naar de kast waar haar donkerblauwe jurk hing. Het was een andere jurk dan de zwarte jurk die ze twee weken geleden op die dag had gekocht. Ondanks dat het de perfecte jurk was voelde het niet goed om die jurk naar het schoolfeest te dragen.
Ze hoorde haar telefoon overgaan en keek neer op de smartphone die naast haar op bed lag. Het was een berichtje van Johan. Ze kreeg het benauwd en haalde opgelucht adem toen ze het berichtje las. Hij had meteen een grote elegante ketting nodig voor bij de galajurk. Lisa keek op de klok, ze had geen tijd om vandaag naar de stad te gaan. Ze moest zich straks gaan klaar maken voor het schoolfeest. Ze keek haar kamer rond en liet haar oog vallen op haar juwelenkistjes. Daar moest wel iets tussen zitten. Ze draaide de kistjes één voor één om en liet de inhoud op haar bed vallen. Ze vond gelukkig snel wat ze zocht. Een grote ketting met fijne kleine glittersteentje, hij zou perfect bij de galajurk staan. Ze droeg hem zelf toch nooit. Lisa pakte een plastic tasje en liep daarna naar het huis van haar buurman.
Ze liep zijn achtertuin in en zag dat de deur naar binnen open stond. Lisa keek de woonkamer in, maar zag Johan nergens. Ze klopte aan, maar kreeg geen gehoor. “Johan?” riep ze, maar ook daar kreeg ze geen reactie op. Ze stapte zijn huis in en besloot om op onderzoek te gaan. Het eerste wat haar op viel was dat de papieren niet meer op de eettafel lagen. Lisa stapte de gang in en liep stilletjes de trap op. Voordat ze het wist stond ze voor de deur. Johan was nergens te bekennen. Misschien was hij bij de poppen? Ze haalde diep adem voordat ze de deur opende. Ze zag meteen dat hij niet in de kamer was, maar stapte alsnog naar binnen. Er was een nieuwe pop die haar aandacht trok. Ze droeg een korte zwarte pruik samen met de rode broek, de gebloemde sjaal en een witte blouse. Lisa zag dat er een kaartje op de sjaal geprikt was. Ze liep dichter naar de pop toe. De pop kwam haar bekend voor. Deed haar aan iemand denken, maar ze kon het niet precies plaatsen. Haar ogen werden groot toen ze zag wat er op het kaartje stond.
Lenie
Schrijfster
De rest kon ze niet lezen. “Lisa?” hoorde ze Johan zeggen. Haar ogen werden nog groter en ze keek op. In de deuropening stond Johan met een frons op zijn gezicht. “De achterdeur stond open. Ik heb een ketting meegenomen” zei ze snel terwijl ze de hengsels van het tasje fijn kneep. Johan zei niks. Hij pakte haar bij haar pols vast en trok haar de kamer uit. Lisa probeerde zich los te trekken, maar Johan was te sterk. “Laat me los” zei ze. Ze wist zeker dat haar angst in haar stem te horen was. “De volgende keer bel je gewoon aan bij de voordeur” mompelde Johan terwijl hij haar de trap af trok. Lisa knikte hevig, hopend dat hij haar dan los zou laten, maar dat gebeurde niet. Ze trok nogmaals aan haar arm, tot haar verbazing liet Johan los. Lisa liet het plastic tasje op de grond vallen en rende snel naar de woonkamer, waarna ze door de open achterdeur het huis uit rende. Ze rende zo hard als ze kon terug naar huis. Ze sprintte de trap op, sloot haar slaapkamer met een klap dicht en liet zich langs de deur naar beneden glijden.
Wat moest Johan met een pop die sprekend op Lenie leek? Waarom had hij Lenie’s papieren? Had hij wat met haar dood te maken?
Lisa probeerde rustig adem te halen. Ze keek op naar haar jurk. Ze moest kalmeren. Vanavond was haar avond. Die liet ze zich niet door Johan of Lenie afnemen. Ze stond op en begon zich klaar te maken. Eerst stak ze haar lange haren op, daarna bracht ze wat make-up aan en als laatste trok ze de donkerblauwe jurk met zwarte stiletto’s aan.
Ze bekeek zichzelf in de spiegel. Ze zag er geweldig uit en was klaar voor vanavond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten